W doniesieniach medialnych coraz więcej jest informacji o kierowaniu przez banki, pozywane przez kredytobiorców o roszczenia z umów kredytu indeksowanego lub denominowanego do waluty CHF, którzy powołali się w sporze na nieważność umowy kredytowej, roszczeń o zapłatę wynagrodzenia za korzystanie z kapitału.
Czy takie roszczenie banku jest zasadne ?
Wydaje się, że powództwo kierowane przez banki nie zasługuje na uwzględnienie z przyczyn merytorycznych,
ale w pierwszej kolejności podnieść należy, iż powództwo jest przedwczesne.
Domaganie się przez bank wynagrodzenia, gdy nieważność umowy wynika z zastosowania nieuczciwych klauzul, stanowi sprzeczną z unijną Dyrektywą 93/13 próbę uzyskania korzyści kosztem konsumenta. Dotychczasowy dorobek orzeczniczy TSUE hołduje ochronie interesów konsumentów. Nie sposób zaakceptować sytuację, aby kredytobiorca – konsument ponosił konsekwencje finansowe tego, że bank przed laty zaproponował mu wadliwą prawnie umowę kredytu, której na dodatek był jedynym autorem. Ponadto nie ma w polskim porządku prawnym podstawy prawnej dla takiego roszczenia. Zasądzenie na rzecz banku wynagrodzenia za bezumowne korzystanie
z kapitału penalizowałoby w istocie nie bank, lecz kredytobiorcę, zachęcając przedsiębiorcę do wprowadzania abuzywnych postanowień w kolejnych, proponowanych przez siebie konsumentom umowach.
Stanowisko korzystne dla konsumentów – kredytobiorców przedstawili również Rzecznik Finansowy i Rzecznik Praw Obywatelskich.
Działania banków polegające na kierowaniu wobec swoich klientów roszczeń o zapłatę wynagrodzenia za korzystanie z kapitału mają na celu zastraszenie kredytobiorców i zniechęcenie ich do podejmowania działań zmierzających do wzruszenia niekorzystnych dla frankowiczów umów kredytowych indeksowanych lub denominowanych do waluty CHF. Kredytobiorcy nie powinni jednak obawiać się bezzasadnych roszczeń banków, gdyż kształtująca się linia orzecznicza jest korzystna dla konsumentów.
Niebawem Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej udzieli odpowiedzi na pytania prejudycjalne
w sprawie zarejestrowanej za sygn. akt: C-520/21, co powinno rozwiać wątpliwości związane z tego typu roszczeniami.