Zasadniczo w umowie między spółką a członkiem zarządu oraz w sporze z nim spółkę reprezentuje rada nadzorcza lub pełnomocnik powołany uchwałą zgromadzenia wspólników. W praktyce najczęściej rada nadzorcza stosowną uchwałą (albo umowa spółki) upoważnia przewodniczącego rady nadzorczej do wykonywania reprezentacji, o której mowa w art. 210 § 1 kodeksu spółek handlowych. Należy jednak pamiętać, że zdaniem Sądu Najwyższego umowa spółki z o.o. nie może przewidywać, że w umowach spółki z członkiem zarządu spółkę reprezentuje nie rada nadzorcza, lecz wyłącznie przewodniczący rady nadzorczej.
Dominuje stanowisko, iż dyspozycję tego przepisu należy rozciągnąć na jednostronne czynności prawne członka zarządu wobec spółki i odwrotnie ( w doktrynie odnajdziemy też pogląd odmienny). Niektóre umowy spółki z członkiem zarządu wymagają, z mocy ustawy, zgody innego organu spółki.
Powyższa regulacja ma zastosowanie również w sytuacjach, gdy jedyny wspólnik sp. z o. o. jest jednym z członków zarządu tej spółki lub w ogóle nie zasiada w zarządzie oraz gdy w spółce liczącej więcej niż jednego wspólnika, jedynym członkiem zarządu jest jeden z tych wspólników.
Wyłączenie przez art. 210 § 2 zd. 1 KSH dyspozycji art. 210 § 1 KSH jest uzasadnione, gdyż narzędziem kontroli formalnej tego typu umów jedynego wspólnika, będącego jedynym zarządcą, z własną spółką jest wymóg zachowania formy aktu notarialnego dla takiej czynności prawnej oraz obligatoryjne zawiadomienie sądu rejestrowego i przesłanie wypisu aktu notarialnego.